Terug in Nederland

Ja hoe sluit je een laatste weblog afen wat zet ik er in?
Je hebt het hele jaar door kunnen lezen over mijn leven,werk en vrije tijd in Port Elizabeth.
Een jaar wonen in een land waarin (bijna) alles anders gaat dan in Nederland.

Zoveel mooie dingen meegemaakt met de mensen in de townships. Zo blij met kleine dingen; logisch natuurlijk als je verder ook niets hebt. Ze vinden het zo leuk als een witgesichie een praatje met ze maakt, maar andersom ook natuurlijk.
En altijd willen ze hun huisje laten zien, want de meeste zijn er trots op.
Natuurlijk waren er ook minder mooie dingen, maar dat heb ik niet allemaal vermeld in mijn weblog. Iedere dag weer de stress voor veel mensen iedere dag weer als je niet weet hoe je je kinderen te eten moet geven want er is geen geld. Maar wat doen ze hun best om er nog iets van te maken, bijvoorbeeld een mevrouw die een groentetuintje heeft aangelegd, zelf onderhoud en verkoopt . Zo mooi om te zien en ze is zo trots.

Ik heb heel veel over de culturen in Zuid Afrika geleerd; de zwarte, Xhosa, gekleurde en blanke. De apartheid is begin jaren 90 afgeschaft maar is nog duidelijk merkbaar. Maar dit duurt nog vele jaren, want de apartheid haal je niet zomaar uit de mens. Veel van het land mogen zien en van de wilde dieren. De leeuw op 5 meter afstand zal ik nooit vergeten.

Ze leven 24 uur per dag met God. Tijdens de diensten wordt er veel gezongen, gebeden en. In het begin erg wennen want wij zijn zo anders gewend( ook niets mee natuurlijk), maar wat is het inspirerend om iedere zondag zulke worships mee te maken. Er staat een pastor in jeans een enthousiast verhaal te houden met veel humor. Wat een andere beleving en wat een enthousiasme. Ik heb veel geleerd, gelezen en gesproken over het geloof, iets wat ik absoluut niet gewend was. Denk nu niet : Oh gunst Janny is bekeerd :-).
Maar de mensen praten heel open over hun geloof en stellen zich wat dat betreft heel kwetsbaar op. Dat maakt dat contacten en vriendschappen dus ook heel diep kunnen worden; heel bijzonder.

En dan de jongeren in de townships die proberen, vaak heel moeizaam, om iets van het leven te maken. De computerlessen en life skills is een goede start en wat zijn ze trots als ze na 2 maanden hun diploma op zak hebben. Hoe moeilijk om met zoveel werkloosheid gemotiveerd zijn om een baan te vinden. Het vraagt veel doorzettingsvermogen en geloven in jezelf. Hoe trots kun je zijn als het nog lukt ook om een baan te vinden.

De vriendschappen die je opbouwt in zo’n jaar. Naast de vriendschappen die ik al had ook lieve vriendinnen erbij gekregen.
De contacten met Nederland waren heel goed en waardevol, familie, vrienden,mensen van de kerk, buren en collega’s. En natuurlijk Charlotte veel gezien op skype, wat een mooi meisje
Ik heb ook de vorige keer gezegd dat de contacten hier mijn verblijf in PE nog mooier heeft gemaakt. Iedereen was zeer belangstellend, kijk de reacties op mijn weblog en de vele kaarten en mails. Ik kan jullie niet genoeg bedanken.

Mijn leven hier draait weer op volle toeren en dat wil ik ook. Maar sommige dingen zijn wel heel erg wennen, maar ik doe mijn best met hulp van lieve mensen hier en in PE.

Ik zou nog veel meer willen zeggen, maar ik laat het hierbij. Er komen nog vele presentaties en wellicht komen we elkaar daar of elders weer tegen.
Lieve mensen dank jullie wel voor alle aandacht en ik wens jullie alle goeds.

Een warme groet van Janny

Het zit er bijna op

Het is warm in Port Elizabeth, heeeeel warm. Maar moet eerlijk bekennen ik vind het heerlijk. Van PE wordt gezegd dat het de meest windy en friendly stad van Zuid Afrika is en dat klopt helemaal.
Bijna iedereen groet hier elkaar met”how are you?” “ I’m fine and yourself?
Heel gebruikelijk en gewoon voor alle mensen. Soms denk je dat ze je kennen op de manier waarop ze groeten. Ik vind het overigens een goede gewoonte om elkaar te groeten.

We zijn deze week weer begonnen met werken en voelt wel weer lekker. Mijn opvolgster komt 26 januari, voor 6 maanden en ze heeft er heel veel zin in. Zij heeft ook mijn auto gekocht en daar ben ik natuurlijk heel blij mee.

Gisteren naar Addo elephant en iedere keer dat we gaan zie je weer andere dieren. Je krijgt een map met welke dieren er allemaal zijn, maar dat wil niet zeggen dat je ze ook tegenkomt zo’n dag.
We hadden veel geluk gisteren. De leeuw kom je bijna niet tegen en juist daarom wil je graag de leeuw zien.
We waren bijna bij de uitgang en we zien 3 auto’s bij elkaar staan met andere woorden ze spotten wat. Als ze maar niet stoppen voor de 1e olifant die dag, want die hadden wij al gespot. We rijden en we zien tussen de bosjes een hele grote rode kleur, bloed dus. Blijkt dat het een buffel is, gepakt door de leeuw, ja waarachtig. Maar we zien de leeuw nog niet …….daar is tie levensgroot op nog geen 10 meter afstand. Geweldig, hij kijkt naar ons en gaat verder met eten. Hij kraakt de botten van de buffel en geniet met volle teugen. Maar er moeten meer leeuwen zitten want hij heeft die buffel echt niet alleen gedood. Maar die zien we niet; je kunt ook niet alles hebben. De stank is overweldigend, echt vreselijk en dan het geluid dat de leeuw maakt. Wat een ervaring en dat op het eind van onze rit.

Volgende week wordt een week van afscheid nemen, niet mijn sterkste punt. Als ik het rijtje langs ga heb ik toch best veel mensen leren kennen waaruit enkele mooie vriendschappen zijn ontstaan.
Maar ik vind het natuurlijk ook fijn om iedereen uit mijn omgeving in Nederland terug te zien na een jaar. Sommige wellicht wat grijzer, ietsje dikker maar dat is bijzaak. We wachten in spanning af.
Vrijdag mijn goodbyeparty voor een klein groepje en maandag op het vliegtuig naar Nederland.

Ik wens jullie een fijne week en maak er een bijzondere van
Warme groet
Janny

Bijna Kerst

Het is bijna Kerst en de vakanties zijn al begonnen hier. Het is erg druk in PE in het bijzonder aan het strand. Maar ook in de shoppingmalls is het druk, druk. Maar in vele townships is het ook druk met mensen die niet kunnen winkelen omdat er geen geld is. En waarom zou je een winkel bezoeken als je niets te besteden hebt.

Deze week bezig geweest met pakketjes rondbrengen van de Rotary club naar tehuizen.Tehuizen voor weeskinderen, kindertehuizen, tehuis voor ouderen en noem maar op. Er waren maar liefst 3200 presentjes verdeeld over 6 Rotary Clubs en gekocht door de mensen zelf uit PE. Dan hebben we het nog niet over de kerken die ook cadeautjes ingezameld hebben voor jong en oud. En er zijn wat tehuizen in Port Elizabeth en waar de nood hoog is.

Moet zeggen dat je als je in de tehuizen komt er wel een kerstgevoel van krijgt, niet om de kerstman te spelen maar om te zien hoe blij ze er mee zijn. De ouderen stralen als ze een stuk chocola of een zeepje zien. Geweldig om te zien. Ze wonen in kleine huisjes en een iemand nodigt mij uit om zijn huis van binnen te bekijken. Het ziet er erg netjes en goed uit. Niet groot maar ze wonen wel op zichzelf en ze hebben het naar de zin. Ze kijken nieuwsgierig naar ons als we met de auto het pleintje op komen rijden. Wat komen die 2 dames doen? Daar zijn ze al snel achter want ze vragen direct en natuurlijk waar we vandaan komen. Maar de dank is groot. God bless you and your family and friends. Baie dankie

Veel jongeren laten hun verven in deze tijd want het is vakantie en volop feest. Er zijn veel festivals en wat nog meer aan het strand. Velen gaan ook naar hun familie in andere steden, soms wel 4-5 uur rijden. De familie zien ze maar een paar keer jaar want transport is duur, dus iedereen is uitgelaten en blij dat ze ouders, broers en zussen gaan zien.

We hebben ook kerstkaarten gemaakt van de kinderen in de township en dat was echt geweldig. We kennen de kinderen en we hebben ze allemaal een rode muts gekocht. Met muts op de foto en ze mogen ‘ m houden. De foto’s zijn gratis te bestellen, ga naar de website www.ready4life.nl voor meer info. Na de vakantie gaan we proberen om meer kaarten te maken , ik houd jullie op de hoogte.
Heb het huis de hele week voor mij alleen, wel wennen hoor maar ook wel fijn. Zaterdagavond naar de RK kerk voor de mis en zondagochtend naar mijn”eigen” kerk om 8 uur en dan gaan we even weg voor een paar dagen met de auto. We blijven in de buurt ong. 6-8 uur rijden want er is hier nog zoveel moois te zien.

Tot slot wil ik iedereen hele fijne en gezegende dagen toewensen. Speciaal voor de mensen die het moeilijk hebben in deze periode om welke reden dan ook. Het kaarsje zal voor jullie branden morgenavond en in gedachten ben ik bij jullie.
Een warme groet van Janny

Sinterklaas in Port Elizabeth

Sinds een week wonen we in een ander huis. We passen twee maanden op het huis van vrienden. Ze gaan twee maanden naar Nieuw Zeeland om hun dochter te bezoeken en willen graag mensen in huis. Wij moesten per 1 december uit het appartement en dus komt het goed uit. Het is een fijn huis waar we nu zijn, maar het vorige was ook prima. Het voelt als vakantie….nou ja een beetje dan. We worden ’ s morgens gewekt door veel verschillende vogels met ieder zijn/haar eigen geluid.

Wat is Zuid Afrika een geweldig mooi land en wat een diversiteit aan landschappen. Al diereusachtige bergen en vlaktes, wat maakt dat je je als mens klein gaat voelen. Het is nog steeds voorjaar dus alles staat nog steeds in bloei en lang. De Oostkaap waar ik woon staat bekend om de Aloë bloem en als ze allemaal bloeien wat een prachtig gezicht. In december komen we hier weer terug voor vakantie om de omgeving nog beter te verkennen. Nog een paar weken en dan is het inderdaad vakantie en ligt bijna alles stil in Zuid Afrika. Iedereen gaat weg met de caravan of met de auto.

Ook het schooljaar wordt afgesloten en de kinderen krijgen hun diploma of rapport uitgereikt. Het is een belevenis op zich en vind meestal plaats in de kerk, daar kunnen zeker 700-800 mensen in. Inmiddels hebben veel kinderen al vakantie en bieden wij ze een Holiday Programma om ze toch een leuke vakantie te bezorgen. Op tijd wat drinken en de kinderen vermaken zich prima met onze vrijwilligers.

De Sint is in Port Elizabeth geweest en dus ook in het vrijwilligershuis.
We zijn met 12 en hebben lootjes getrokken; cadeautje met gedicht is verplicht.
Het was erg gezellig en iedereen had er veel werk van gemaakt en de gedichten waren lang, heeeeeeel lang. Omdat niet iedereen elkaar goed kent waren de kadootjes toch origineel en leuk. Natuurlijk ontbraken de pepernoten en marsepein ook niet.

Vandaag een township gedaan en dan merk je wat je al bent ingeburgerd zo’n jaar en hoe ja aan bepaalde dingen die je in de townships ziet gebeuren gaat “wennen”. Ik vind het heerlijk om even weer door de townships te lopen met een bewoner, en een praatje met iedereen te maken. Een aantal kinderen kennen mij inmiddels en van verre zien ze al aan de auto dat ik het ben en komen mij al tegemoet; altijd leuk om te zien.
Ze vragen nooit ergens om omdat ze weten dat ze niets van ons krijgen om te voorkomen dat ze bij ieder bezoek de hand ophouden.

De nieuwkomers zijn meestal erg onder de indruk als de sloppenwijken zien, maar als je er doorheen loopt zie je ook mooie dingen gebeuren. Hier vereenzamen mensen niet, hier ben je nooit alleen als je dat niet wilt. Iedereen kent elkaar, tenminste in de kleine townships en draagt zorg voor elkaar.
Kortom dit zie je ook gebeuren en dat is zo mooi om te zien. Mensen vinden het zo leuk om even een praatje te maken. Ze beginnen meestal met: I don’t have money. Als ik dan zeg dat ik ook geen salaris heb dan geloven ze mij niet. Een wit gesichie zonder salaris dat kan niet. Als ik zeg dat het echt zo is, blijven ze mij aanstaren. Ik laat het verder maar zo.

Zaterdag een feestje gehad met Xhosa , de zwarte mensen, en zo interessant om naar hun gewoontes en tradities te luisteren. Ik moet zeggen dat ze ook veel over Nederland willen weten en wat hier de gebruiken zijn. Het zijn jonge mensen, de meeste zijn ondernemers of student en je kunt erg leuk met ze discussiëren. We kennen elkaar al redelijk goed, omdat we allemaal naar dezelfde kerk gaan.

Het is warm vandaag en zonnig, niet om jullie jaloers te maken of zo, het is niet anders.

Ik wens jullie een fijne week en een goede voorbereiding op Kerst.

Een zonnige groet van Janny

Filmen, verhuizen en meer

Vorige week mijn ticket verlengd en nu vlieg ik 23 januari terug naar Nederland. Een vliegticket verlengt kost, net als de vorige keer, erg veel tijd. Maar ze zijn zo vriendelijk en de jongen die mij helpt zegt wel –tig keer: Sorry dat het zolang duurt. Maar goed je kunt je druk maken maar dat heeft geen zin.

Vorige week weer job interviews gedaan. Het sluit aan bij de computercursus en life skills en. Jongeren maken hun eigen CV en geven aan naar welke baan en welk bedrijf ze willen solliciteren. 2 personen stellen de vragen, waaronder mijzelf en een van de vragen is wat ze over 5 jaar willen doen. En bijna iedereen zegt dat ze manager willen worden? De reden hiervan is geld, ze hebben geen idee wat het betekent.

Ook wilde een student graag komen werken bij Aspen, als administratief medewerker. Aspen is een bedrijf waar medicijnen worden gemaakt. Toen ik vroeg waarom ze geïnteresseerd was in Aspen, zei ze het bedrijf interesseert me niets maar ik wil zo graag administratief medewerkster worden. Als je tijdens het interview vraagt wat ze over 5 jaar willen doen, zeggen ze meestal Manager. Waarom wil je manager worden? Omdat ik veel geld wil verdienen. Tja, er valt nog veel te leren voor deze jongeren, maar de motivatie om verder te willen is er.
Deze week is er de verhuizing naar het nieuwe vrijwilligershuis in de buurt van het Ready4Life kantoor. Er is veel geverfd en geklust en het resultaat mag er zijn. De meiden en sinds vorige week ook een jongen zijn er blij mee en iedereen is bij de verhuizing. Goed voor het teambuilding gevoel.

Maar ook ik moet het huis uit. Het huis is gehuurd en de eigenares heeft een zoon die 2 maanden naar PE komt met zijn gezin. Maar ik heb intussen vrienden gemaakt en die gaan 2 maanden naar Nieuw Zeeland op bezoek bij een huis. Ze willen graag mensen in hun huis in deze periode en wij hebben aangeboden hiervan graag gebruik van te willen maken. Zo simpel gaat het; ook weer opgelost.
Mijn nieuw adres per 1 december is het kantoor:
Ready4Life
19 Caithnessroad, Walmer
6070 Port Elizabeth
South Africa

Dan is er een man uit België, hij is cameraman, om een promofilmpje en een documentaire te maken. Hij heeft zichzelf aangeboden en R4L maakt er graag gebruik van. We zijn samen al de hele week op pad geweest, om te filmen en het is erg leuk om te doen. Ik kom weer op nieuwe plekken, ontmoet weer nieuwe mensen en zie mooie dingen gebeuren.

Zo ontmoeten wij een Nederlands echtpaar die al een aantal jaren in PE zijn en een aantal projecten runnen. Ze zijn de projectmanagers. Het ene project biedt onderdak aan baby’s die te vondeling zijn gelegd en kinderen die noodgedwongen uit huis zijn geplaatst. Voor de baby’s wordt gezocht naar een adoptiegezin en voor de kinderen is hulp. Kinderen gaan soms terug naar huis met de nodige begeleiding ook voor de ouders, maar dat lukt niet altijd natuurlijk.

Het andere project is in de township en is voor dagopvang en zaterdag zijn er spelprogramma’s, als je de kinderen bezig ziet; de een zit lekker plaatjes te kijken uit een boekje, anderen zijn samen spelletjes aan het doen. Ieder kind vind dezelfde dingen leuk, waar ook ter wereld je ook geboren bent. Ze genieten en wat lijkt het simpel om een kind op deze manier bezig te houden. Maar de realiteit is vaak anders. Het zijn mooie projecten en het Nederlandse stel verteld erg gedreven en vinden het fijn om weer eens een dagje Nederlands te praten. Deze week gaan we verder met filmen, we volgen een paar dagen een meisje op school, thuis en op straat en een leraar.

Verder deze week 4 nieuwe vrijwilligers van het vliegveld ophalen en alles wat erbij hoort, woensdag een dag op pad en verder helemaal opnieuw beginnen met een nieuwsbrief die af was maar weg is. Dus mag ik opnieuw beginnen.
Het is een sombere dag in PE, het weer is lekker maar het regent zachtjes.

Ik wens jullie een mooie week en maak er wat bijzonders van
Een zonnige groet uit een miezerig PE.
Janny

Er even tussen uit geweest

Zo daar ben ik weer, een paar weken vakantie gehad en weer helemaal opgeladen. We hebben het Karoo gebied verkend, ongeveer 400 km van Port Elizabeth en erg de moeite waard. De bedoeling was om wat hoger te gaan, maar er was sneeuw op komst en aangezien ik sinds 2009 de sneeuw probeer te ontvluchten hebben we dat maar niet gedaan. Een goede keuze achteraf. In het Karoo gebied was het lekker warm. Het voorjaar is hier prachtig, wat staat alles mooi in bloei en vooral wat veel soorten bloemen. Prinses Irene heeft een trainingscentrum in het Karoogebied, we zijn er wel wezen kijken, maar ze was er niet. We hadden ook niet gebeld van te voren

Nu weer volop aan het werk en dat voelt ook weer lekker. Ben op dit moment onder andere weer bezig met de nieuwsbrief voor de komende 3 maanden en dat is leuk om te doen. Ik moet er nog wat slimmer in worden, maar dat komt volgens mij wel. Veel oefenen en geduld.

Marieke is op dit moment in Nederland om scholen in Nijverdal, Den Ham, Zwolle en Alkmaar te bezoeken. Ze komt uit Holten, dus ze weet de weg nog steeds goed te vinden.

Met het Engels gaat het steeds beter; heb een speech voor iemand geschreven en door Norah, mijn engelse lerares, laten lezen en verbeteren. Je denkt teveel in het Nederlands, logisch toch, als je vertaalt. Oefening baat kunst en hoe meer je dit soort dingen doet, des te beter het gaat.

Regelmatig krijg ik de vraag of ik de auto wil verkopen, vaak mensen die vanuit de auto de hele dag erop zijn om goede 2e hands auto’s te kopen. Ik zeg dat ie te koop is, maar nu nog niet. Ik krijg dan vaak hun telefoonnummers om ze te bellen. Een ding is zeker, hij is voor de hoogste bieder. Het is een Opel Corsa en erg geliefd in Port Elizabeth, gezien het aantal Opels rijden. Opmerkelijk dat je hier net zoveel nieuwe als erg oude auto’s ziet rijden. Steeds weer verbazingwekkend.

We hebben een ander vrijwilligershuis gehuurd per november. Er kunnen meer mensen in en het is erg licht en ruim. Ziet er mooi uit, maar er moet nog veel gebeuren. De mannen zijn druk met verven, klussen en schuren en half november gaan we verhuizen.

Ik zit hier nu 9 maanden en deze week moet ik mijn vliegticket verlengen voor half januari. Dat kan op het vliegveld en is hier 3 minuten van kantoor.
Het is te warm anders ging ik lopen.

De kerst is in aantocht en iedereen zal het weten. Het is onvoorstelbaar wat een kunstkerstbomen, versieringen en kribjes in de winkels. Alles is Kerst en je komt er niet onderuit; je moet het wel zien!

Ik had nog een bekeuring te betalen voor te hard rijden.
Dinsdagmorgen rijd ik naar de Traffic Office om mijn schuld weg te werken. Bij de balie vertel ik dat ik de bekeuring wil betalen maar de rekening veel te hoog vind. Oke mom, go to the right than to the left. Dat doe ik en binnen zit een vriendelijke dame en ik zeg nogmaals dat ik de bekeuring veel te hoog vind. Ik had mijn zin nog niet af, ze pakt mijn rekening en doet er R100 af; wat gebeurt hier?! Het is dus heel normaal, lees bijna een must, om te onderhandelen over een bekeuring. Dit is Zuid-Afrika. Never a dull moment!!!

Zo jullie zijn weer op de hoogte!
Lekker om weer van mij af te kunnen schrijven. Ik wens jullie een goede week

rugby, nieuwe mensen en een presentatie

De lente en daarbij ook de hooikoorts draaien op volle toeren. De bladeren worden weer groen en alles begint weer kleur te krijgen, heerlijk. Maar ook hier kennen ze hooikoorts, daar ben ik ook achter.

Het vrijwilligershuis zit weer vol met nieuwe vrijwilligers en stagiaires, altijd even wennen voor hen in het begin. De meeste zitten hier ruim 7 maanden, maar de vrijwilliger is meestal 3-4 maanden. We zijn nu een paar weken verder en iedereen heeft haar plek gevonden. De cultuurschok is zo groot als je het leven in de townships ziet en waar je woont.

Het weekend zat vol met de World Cup Rugby, net zo’n gekte als in Nederland met de voetbal. We zaten bij een groep mensen te kijken en het was me een geschreeuw en gejoel. Natuurlijk met veel eten erbij. Zuid Afrika heeft gewonnen dus iedereen had een leuke zondag.

We hebben een andere school voor een van onze projecten en wat dichter in de buurt. Maar de kleur van de school is erg saai en een paar vrijwilligers hebben van hun ingezamelde geld verf, kwasten en dergelijke gekocht. Samen met een kunstenaar hebben ze allemaal Walt Disney figuren op de muren gemaakt en de kinderen reageren zo enthousiast, zelfs het schoolhoofd doet mee. De school ziet er veel vrolijker uit nu. Het leuke van dit werk is dat je altijd in beweging bent, letterlijk en figuurlijk. Er ontstaan zulke mooie dingen, ook al is het op kleine schaal je ziet veel gebeuren en soms zie je zaken snel tot stand komen.
Met de walvissen wil het nog niet echt lukken, maar we blijven spotten.

Wat is het leven toch moeilijk en eentonig als je ’ s morgens niet weet hoe je de dag moet doorkomen, zoals in de sloppenwijken. Als ik mensen tegenkom vraag je altijd hoe het gaat en wat ze gaan doen. “ Niks”, zeggen ze:”ik zou niet weten wat ik moet doen”. Ze lopen, lopen, maken een praatje en lopen weer verder. En zo gaat het dag in dag uit: om moedeloos van te worden. Dat geeft stress, ja ook werkloosheid geeft stress. En dan nog de zorgen hoe geef ik mijn kinderen deze dag te eten, als je geen geld hebt wat moet je dan. Tegenwoordig zijn er soepkeukens zodat ze in ieder geval toch een keer per week een warme maaltijd krijgen.
Daarom is het zo goed om te merken dat er steeds meer jongeren aangeven meer met hun leven te willen en de computerlessen en life skills gaan doen voor 2 maanden. Na twee maanden gaan ze werkervaring, vrijwillig, opdoen bij een bedrijf dat ze leuk vinden. Dit duurt 3 maanden en soms kunnen ze daar blijven en hebben ze dus een baan. Dat is zo mooi om te zien hoe enthousiast en blij ze dan zijn. Dat is dus ook een van onze projecten.

Kreeg gisteren een uitnodiging om een verhaal te doen voor de Rotary Club in Port Elizabeth over mijn vrijwilligerswerk. Het onderwerp was: Wat bezielt iemand om voor naar Zuid-Afrika te komen zonder salaris in Nederland en in Zuid-Afrika?
Ik had me goed voorbereid en alles op papier gezet. Je wilt toch zo min mogelijk fouten maken in het Engels. Even een paar Zuid-Afrikanen gevraagd wat ze weten over de townships en voor hun interessant is om te horen. Ze weten zo goed als niets van de townships; het beeld dat ze hebben is van geweld en alleen ellende. Mijn bedoeling was om daar een positief verhaal van te maken omdat er, gelukkig, ook succesverhalen zijn.

De bijeenkomst begon om 13 uur en ik was best een beetje gespannen maar vond het ook wel leuk. Ze hadden als verrassing Norah, mijn engelse lerares, uitgenodigd. Zoals ik al zei ik had het hele verhaal op papier en wat steekwoorden en heb geen letter van het papier gebruikt. Toen ik eenmaal begon dacht ik bij mezelf: Ik weet waar ik over praat, dan maar wat fouten in het Engels maar ik doe het zonder mijn aantekeningen. Ik begon mijn verhaal dat ik als kind 2 dromen had. De 1e was dat ik altijd non, echt waar, wilde worden. Vraag me niet waarom ik ben niet eens katholiek. Waarschijnlijk ging het mij toen om de mooie kleren die ze droegen. De 2e was dat ik graag iets voor kinderen in arme landen wilde doen en dat is het geworden. Het liep lekker en ik zat helemaal in mijn verhaal en na afloop was ik best wel een beetje trots op mijzelf. Heb ik ook maar weer geprobeerd! Wat is het volgende?

Ik wens jullie een goed weekend!