Terug in Nederland

Ja hoe sluit je een laatste weblog afen wat zet ik er in?
Je hebt het hele jaar door kunnen lezen over mijn leven,werk en vrije tijd in Port Elizabeth.
Een jaar wonen in een land waarin (bijna) alles anders gaat dan in Nederland.

Zoveel mooie dingen meegemaakt met de mensen in de townships. Zo blij met kleine dingen; logisch natuurlijk als je verder ook niets hebt. Ze vinden het zo leuk als een witgesichie een praatje met ze maakt, maar andersom ook natuurlijk.
En altijd willen ze hun huisje laten zien, want de meeste zijn er trots op.
Natuurlijk waren er ook minder mooie dingen, maar dat heb ik niet allemaal vermeld in mijn weblog. Iedere dag weer de stress voor veel mensen iedere dag weer als je niet weet hoe je je kinderen te eten moet geven want er is geen geld. Maar wat doen ze hun best om er nog iets van te maken, bijvoorbeeld een mevrouw die een groentetuintje heeft aangelegd, zelf onderhoud en verkoopt . Zo mooi om te zien en ze is zo trots.

Ik heb heel veel over de culturen in Zuid Afrika geleerd; de zwarte, Xhosa, gekleurde en blanke. De apartheid is begin jaren 90 afgeschaft maar is nog duidelijk merkbaar. Maar dit duurt nog vele jaren, want de apartheid haal je niet zomaar uit de mens. Veel van het land mogen zien en van de wilde dieren. De leeuw op 5 meter afstand zal ik nooit vergeten.

Ze leven 24 uur per dag met God. Tijdens de diensten wordt er veel gezongen, gebeden en. In het begin erg wennen want wij zijn zo anders gewend( ook niets mee natuurlijk), maar wat is het inspirerend om iedere zondag zulke worships mee te maken. Er staat een pastor in jeans een enthousiast verhaal te houden met veel humor. Wat een andere beleving en wat een enthousiasme. Ik heb veel geleerd, gelezen en gesproken over het geloof, iets wat ik absoluut niet gewend was. Denk nu niet : Oh gunst Janny is bekeerd :-).
Maar de mensen praten heel open over hun geloof en stellen zich wat dat betreft heel kwetsbaar op. Dat maakt dat contacten en vriendschappen dus ook heel diep kunnen worden; heel bijzonder.

En dan de jongeren in de townships die proberen, vaak heel moeizaam, om iets van het leven te maken. De computerlessen en life skills is een goede start en wat zijn ze trots als ze na 2 maanden hun diploma op zak hebben. Hoe moeilijk om met zoveel werkloosheid gemotiveerd zijn om een baan te vinden. Het vraagt veel doorzettingsvermogen en geloven in jezelf. Hoe trots kun je zijn als het nog lukt ook om een baan te vinden.

De vriendschappen die je opbouwt in zo’n jaar. Naast de vriendschappen die ik al had ook lieve vriendinnen erbij gekregen.
De contacten met Nederland waren heel goed en waardevol, familie, vrienden,mensen van de kerk, buren en collega’s. En natuurlijk Charlotte veel gezien op skype, wat een mooi meisje
Ik heb ook de vorige keer gezegd dat de contacten hier mijn verblijf in PE nog mooier heeft gemaakt. Iedereen was zeer belangstellend, kijk de reacties op mijn weblog en de vele kaarten en mails. Ik kan jullie niet genoeg bedanken.

Mijn leven hier draait weer op volle toeren en dat wil ik ook. Maar sommige dingen zijn wel heel erg wennen, maar ik doe mijn best met hulp van lieve mensen hier en in PE.

Ik zou nog veel meer willen zeggen, maar ik laat het hierbij. Er komen nog vele presentaties en wellicht komen we elkaar daar of elders weer tegen.
Lieve mensen dank jullie wel voor alle aandacht en ik wens jullie alle goeds.

Een warme groet van Janny

Het zit er bijna op

Het is warm in Port Elizabeth, heeeeel warm. Maar moet eerlijk bekennen ik vind het heerlijk. Van PE wordt gezegd dat het de meest windy en friendly stad van Zuid Afrika is en dat klopt helemaal.
Bijna iedereen groet hier elkaar met”how are you?” “ I’m fine and yourself?
Heel gebruikelijk en gewoon voor alle mensen. Soms denk je dat ze je kennen op de manier waarop ze groeten. Ik vind het overigens een goede gewoonte om elkaar te groeten.

We zijn deze week weer begonnen met werken en voelt wel weer lekker. Mijn opvolgster komt 26 januari, voor 6 maanden en ze heeft er heel veel zin in. Zij heeft ook mijn auto gekocht en daar ben ik natuurlijk heel blij mee.

Gisteren naar Addo elephant en iedere keer dat we gaan zie je weer andere dieren. Je krijgt een map met welke dieren er allemaal zijn, maar dat wil niet zeggen dat je ze ook tegenkomt zo’n dag.
We hadden veel geluk gisteren. De leeuw kom je bijna niet tegen en juist daarom wil je graag de leeuw zien.
We waren bijna bij de uitgang en we zien 3 auto’s bij elkaar staan met andere woorden ze spotten wat. Als ze maar niet stoppen voor de 1e olifant die dag, want die hadden wij al gespot. We rijden en we zien tussen de bosjes een hele grote rode kleur, bloed dus. Blijkt dat het een buffel is, gepakt door de leeuw, ja waarachtig. Maar we zien de leeuw nog niet …….daar is tie levensgroot op nog geen 10 meter afstand. Geweldig, hij kijkt naar ons en gaat verder met eten. Hij kraakt de botten van de buffel en geniet met volle teugen. Maar er moeten meer leeuwen zitten want hij heeft die buffel echt niet alleen gedood. Maar die zien we niet; je kunt ook niet alles hebben. De stank is overweldigend, echt vreselijk en dan het geluid dat de leeuw maakt. Wat een ervaring en dat op het eind van onze rit.

Volgende week wordt een week van afscheid nemen, niet mijn sterkste punt. Als ik het rijtje langs ga heb ik toch best veel mensen leren kennen waaruit enkele mooie vriendschappen zijn ontstaan.
Maar ik vind het natuurlijk ook fijn om iedereen uit mijn omgeving in Nederland terug te zien na een jaar. Sommige wellicht wat grijzer, ietsje dikker maar dat is bijzaak. We wachten in spanning af.
Vrijdag mijn goodbyeparty voor een klein groepje en maandag op het vliegtuig naar Nederland.

Ik wens jullie een fijne week en maak er een bijzondere van
Warme groet
Janny