Afscheid nemen en nieuwe mensen verwelkomen

Alweer bijna 3 weken geleden dat ik de laatste blog schreef, maar de tijd staat niet stil. Veel gedaan en vooral druk met de nieuwe website; verwachting deze week online.

Deze weken is een periode van afscheid nemen van stagiaires die 7 maanden zijn geweest en ook van vrijwilligers, Afgelopen zaterdag afscheidsfeestje in de tuin met lekker veel zon en warm weer.

Zo leuk om een feestje te hebben met de coloured mensen en dat is wederzijds. Je komt elkaar veel tegen gedurende de week, maar dat is werk en toch leuk om elkaar eens privé mee te maken.

Er komen deze weken weer nieuwe mensen, dus dat wordt ophalen van het vliegveld, township tours, wegwijs maken en voorbereiden op de stageperiode; leuk hoor. Maar ook wegbrengen is leuk. De meeste verlangen tocht weer naar huis en willen graag de foto’s laten zien. Het is altijd een dubbele gevoel om weer naar huis te gaan, maar goed eenmaal thuis bij al je vrienden is weer fijn.

Vorige week een bijeenkomst gehad met ouders die voorlichting kregen op de school waar hun kind naartoe gaat. Er zouden 10 ouders komen en de ochtend begon om 09.00 uur. Wie er waren om 9 uur, geen ouders. Dat wil niet zeggen dat ze ook niet komen, maar ze leven niet op en met tijd. Alles in rustig tempo en op z’n Afrikaans. Dus de township in, kijken waar ze blijven en zeggen dat ze ook thee en een lunch aangeboden krijgen. Binnen 15 minuten waren er 13 ouders en dat was genoeg. Er was zelfs wat discussie waarbij iedereen door elkaar praat, maar men had in ieder geval wel een mening…… De problemen zijn niet te vergelijken met de onze, maar ik vond het erg interessant en leerzaam.

Intussen kun je zien dat de lente eraan komt, de bomen worden groen en de vogels hoor je al vroeg ’s morgens, heerlijk we zien ernaar uit.

De nieuwe website gaat deze dagen de lucht in en dat is heel erg spannend. Met z’n drieen zijn we de afgelopen weken erg druk geweest. Teksten schrijven, herschrijven en corrigeren. Erg boeiend om te doen en veel van geleerd.

Donderdag een Award gekregen voor de musical Oklahoma als backstage, had ik niet op gerekend. Mooi om alle mensen weer te spreken na al die maanden dat je met elkaar bent opgetrokken. Een mooie afsluiting van de musical Oklahoma.

Deze week bij Maria geweest; zij woont in de townships en bij haar kan ik verstelwerk brengen. Een vrouw die zich zeer betrokken voelt met de mensen in de townships en zeer actief. Ik loop met haar een rondje en hier en daar maken we een praatje. Sinds kort hebben ze soepkeukens voor de mensen die weinig te eten krijgen. Mooi dat zoveel mensen in de township zo actieg zijn en elkaar ook helpen. Iets verder zie ik een kale plek , vreemd gezicht en vraag aan Maria wat er is gebeurd.

Een paar weken geleden is er een grote brand geweest waarbij 6 mensen zijn omgekomen. Er woonden 2 families en door de verlichting is er brand ontstaan waardoor ze zijn omgekomen. Het verbaasd me nog dat er niet meer huizen in de brand zijn gevlogen, omdat de huizen zo dicht bij elkaar staan. Vreselijk om te zien ; het ging hierbij om 3 volwassenen en 3 kinderen. Je merkt het verdriet nog van Maria.

Ik wens jullie een goede week

Een ontroerend verhaal en Twents bezoek

Deze week weer job interviews gedaan. De jongeren die de computer en life skills doen, krijgen ook een jobinterview of sollicitatiegesprek. Er wordt hun geleerd hoe ze en gesprek moeten voeren om in aanmerking voor een baan te komen. Ze zijn altijd behoorlijk nerveus voor zo’n gesprek.We doen de gesprekken meestal met zijn drieën en het niveau van de studenten verschilt erg van de omgeving waar ze wonen

Er zijn 16 dames deze morgen en de laatste dame gaf op mij de meeste indruk. Ze is 38 jaar en iets ouder dan de meeste studenten. Ze heeft 5 kinderen en veel meegemaakt, haar vader en moeder stierven toen ze zelf nog heel jong was en haar broer is doodgeschoten door hun jongste zus. Ze is de oudste en heeft altijd voor haar broers en zussen moeten zorgen. Maar ze is sterk en erg positief ingesteld.“Dat heb ik van mijn moeder”zegt ze niet zonder trots. Ik wil iets met mijn leven doen en daarom ben ik hier. Haar rug is recht en ze kijkt ons recht in de ogen. Wat een fantastische vrouw. Ze ziet eruit als een leraar met haar slanke figuur. Ik vraag haar: “Ben je trots op jezelf?” “Ja”, zegt ze, “maar dat heb ik moeten leren”. Maar ik weet wat ik kan en niets staat me in de weg om iets te bereiken in het leven.

Zo zie je maar weer, je leven kan nog zo zwaar zijn als je echt iets wilt bereiken in het leven dan gaat je dat lukken. Zeker weten!! Deze vrouw is een mooi voorbeeld.

Deze week met de nieuwsbrief begonnen en dat is een leuke klus.Het kost heel veel tijd, maar het is me gelukt…………tenminste dat dacht ik. Hoe het is gekomen weet ik niet, maar op een gegeven moment ben ik alles kwijt in de computer. Dus wat rest mij dan gewoon opnieuw te beginnen, even balen maar goed ik heb er weer van geleerd hoop ik. Heb je belangstelling voor de Nieuwsbrief, mail me dan even.

Zondag een echtpaar en 3 zonen uit Enschede ontmoet, familie van Marieke en erg aardige mensen. Hij vond het fijn dat hij in het verre Zuid Afrika even weer dialect kon praten, in dit geval met mij. “ Doar kan ik mie het beste in verwoord’n.”, gaf hij aan. Ik vond het prima en we hadden een hele leuke avond.

Deze week hebben 2 stagiaires 1000 stroopwafels gebakken en vrijdag en zondag ga ik helpen om ze te verkopen. Dat doen we bij een tuincentrum en supermarkt; ik zal er foto’s van maken. De opbrengst is voor Ready 4 Life. Ik ben erg benieuwd wat het gaat opbrengen, maar het weer wordt hier zo slecht, als er maar mensen komen. Alhoewel vandaag valt het mee.