De lente en daarbij ook de hooikoorts draaien op volle toeren. De bladeren worden weer groen en alles begint weer kleur te krijgen, heerlijk. Maar ook hier kennen ze hooikoorts, daar ben ik ook achter.
Het vrijwilligershuis zit weer vol met nieuwe vrijwilligers en stagiaires, altijd even wennen voor hen in het begin. De meeste zitten hier ruim 7 maanden, maar de vrijwilliger is meestal 3-4 maanden. We zijn nu een paar weken verder en iedereen heeft haar plek gevonden. De cultuurschok is zo groot als je het leven in de townships ziet en waar je woont.
Het weekend zat vol met de World Cup Rugby, net zo’n gekte als in Nederland met de voetbal. We zaten bij een groep mensen te kijken en het was me een geschreeuw en gejoel. Natuurlijk met veel eten erbij. Zuid Afrika heeft gewonnen dus iedereen had een leuke zondag.
We hebben een andere school voor een van onze projecten en wat dichter in de buurt. Maar de kleur van de school is erg saai en een paar vrijwilligers hebben van hun ingezamelde geld verf, kwasten en dergelijke gekocht. Samen met een kunstenaar hebben ze allemaal Walt Disney figuren op de muren gemaakt en de kinderen reageren zo enthousiast, zelfs het schoolhoofd doet mee. De school ziet er veel vrolijker uit nu. Het leuke van dit werk is dat je altijd in beweging bent, letterlijk en figuurlijk. Er ontstaan zulke mooie dingen, ook al is het op kleine schaal je ziet veel gebeuren en soms zie je zaken snel tot stand komen.
Met de walvissen wil het nog niet echt lukken, maar we blijven spotten.
Wat is het leven toch moeilijk en eentonig als je ’ s morgens niet weet hoe je de dag moet doorkomen, zoals in de sloppenwijken. Als ik mensen tegenkom vraag je altijd hoe het gaat en wat ze gaan doen. “ Niks”, zeggen ze:”ik zou niet weten wat ik moet doen”. Ze lopen, lopen, maken een praatje en lopen weer verder. En zo gaat het dag in dag uit: om moedeloos van te worden. Dat geeft stress, ja ook werkloosheid geeft stress. En dan nog de zorgen hoe geef ik mijn kinderen deze dag te eten, als je geen geld hebt wat moet je dan. Tegenwoordig zijn er soepkeukens zodat ze in ieder geval toch een keer per week een warme maaltijd krijgen.
Daarom is het zo goed om te merken dat er steeds meer jongeren aangeven meer met hun leven te willen en de computerlessen en life skills gaan doen voor 2 maanden. Na twee maanden gaan ze werkervaring, vrijwillig, opdoen bij een bedrijf dat ze leuk vinden. Dit duurt 3 maanden en soms kunnen ze daar blijven en hebben ze dus een baan. Dat is zo mooi om te zien hoe enthousiast en blij ze dan zijn. Dat is dus ook een van onze projecten.
Kreeg gisteren een uitnodiging om een verhaal te doen voor de Rotary Club in Port Elizabeth over mijn vrijwilligerswerk. Het onderwerp was: Wat bezielt iemand om voor naar Zuid-Afrika te komen zonder salaris in Nederland en in Zuid-Afrika?
Ik had me goed voorbereid en alles op papier gezet. Je wilt toch zo min mogelijk fouten maken in het Engels. Even een paar Zuid-Afrikanen gevraagd wat ze weten over de townships en voor hun interessant is om te horen. Ze weten zo goed als niets van de townships; het beeld dat ze hebben is van geweld en alleen ellende. Mijn bedoeling was om daar een positief verhaal van te maken omdat er, gelukkig, ook succesverhalen zijn.
De bijeenkomst begon om 13 uur en ik was best een beetje gespannen maar vond het ook wel leuk. Ze hadden als verrassing Norah, mijn engelse lerares, uitgenodigd. Zoals ik al zei ik had het hele verhaal op papier en wat steekwoorden en heb geen letter van het papier gebruikt. Toen ik eenmaal begon dacht ik bij mezelf: Ik weet waar ik over praat, dan maar wat fouten in het Engels maar ik doe het zonder mijn aantekeningen. Ik begon mijn verhaal dat ik als kind 2 dromen had. De 1e was dat ik altijd non, echt waar, wilde worden. Vraag me niet waarom ik ben niet eens katholiek. Waarschijnlijk ging het mij toen om de mooie kleren die ze droegen. De 2e was dat ik graag iets voor kinderen in arme landen wilde doen en dat is het geworden. Het liep lekker en ik zat helemaal in mijn verhaal en na afloop was ik best wel een beetje trots op mijzelf. Heb ik ook maar weer geprobeerd! Wat is het volgende?
Ik wens jullie een goed weekend!
Janny, ik moet opbiechten dat ik reageer voordat ik lees! :-P Ik ben trots op je.Je bent het levende voorbeeld dat één persoon heel veel verschil kan maken! Keep up the good work en nou gaan ek lekker hierdie blog lees! Drukkie, Xio
BeantwoordenVerwijderenHey janny,wat een mooi verhaal om weer te lezen!!super!nou van mij mag het hier ook wel weer lente worden brrr wat koud zitten bijna in de kachel!!hihi..liefs peet
BeantwoordenVerwijderenEs es baie trots op jou Janny! liefs
BeantwoordenVerwijderenWat ben ik blij dat je geen non bent geworden:)
BeantwoordenVerwijderenDan had ik jou nooit ontmoet:(
Wat goed van je dat je de lezing niet van een papiertje hebt afgelezen. Uit het "blote hoofd" klinkt altijd veel natuurlijker en boeiender!
Dat heb je maar weer mooi gefikst!!!
Keep up the good work and enyou life
veel liefs van Ans
ha Janny,
BeantwoordenVerwijderenleuk verhaal weer hoor,en knap dat je het gedaan hebt,dat is jou wel toevertrouwd,maar het moet wel gebeuren natuurlijk.En non worden?hadden we dan ook wel zussendag gehad al die jaren?goed weekend maar weer.Gr herman en nanja
Ha Janny, mooi verhaal en wat verbazend toch dat de Zuid-Afrikanen niets weten van de townships. Is het een idee om hen mee te nemen op een townshiptour? Zie je snel! liefs, Johanna
BeantwoordenVerwijderenDag Janny,
BeantwoordenVerwijderenWeer een heerlijk verhaal om te lezen. Misschien is het wel een goed idee van Johanna om mensen een townshiptour aan te bieden. Mensen moeten toch weten wat er bij hen om de hoek gebeurt?
Vandaag hier een heerlijke herfstdag.
Heel veel groet'n,
Jan en Ada
Hallo Janny,
BeantwoordenVerwijderennet je verhaal gelezen. Prachtig. ik ben trots op je! In het Engels je ervaringen delen, knap van je. Vreemd dat de Zuid Afrikanen zo weinig weten van de townships.
Als je non was geworden had je toch een hoop gemist, zat je nu tussen oudjes i.p.v. in Zuid Afrika.
Bij jullie worden de blaadjes groen, hier beginnen ze te verkleuren, het is 's avonds en 's ochtends erg fris.
Fijn weekend gewenst, liefs Wilma
Hoi Janny,
BeantwoordenVerwijderenIk heb weer genoten van je verhaal.
Mensen hebben vaak even een duwtje in de rug nodig om aan de gang te gaan.Van niks doen word je steeds luier en moedelozer en wordt het steeds moeilijker om op te starten. Jullie hebben weer wat mensen gelukkiger gemaakt door het project.
En die lezing van jou is vast een groot succes geweest, laat dat maar aan Janny over ;) Je mag heel trots zijn op jezelf want je moet het toch maar even doen, hoe leuk je het ook vindt.
Heb je al kaarten gescoord voor CC?
Liefs en succes met de walvis (Rinus weet alles over het 'niet' spotten van deze dieren),
Rinus en Anneke
Hoi Janny
BeantwoordenVerwijderenDe fietstocht zit erop. We hebben Rome gehaald. Als je nu toch non was geworden dan.........., wie weet.
Wil je dat verhaal ook bij ons op de rotary houden als je terug bent? Dan mag het gewoon in het Twents of Nederlands.
Succes nog en groetjes Dr. J
Janny,
BeantwoordenVerwijderenWat een fijne belevenissen, rechtuit je hart.Te gek dat jij de rotary uit moet leggen hoe het zit.Zo zie je maar weer , we kunnen van elkaar leren.Ik mis het voorjaar al en een snotterende Janny. Maar via de blog voelen we je enthousiasme, Heel veel sterkte met de hooikoorts en succes met alles.Liefs van ons,Henk en Ria (H. gaat beetje Rally kijken)
Ha,ha, Janny als non!!!! Wie weet had je dan je twee dromen gecombineerd en was je een soort zuster Thereesjanny geworden! Maar als 'gewoon' mens ben je gekker, denk ik, en dat is leuker dan zo'n zedige non.
BeantwoordenVerwijderenZonder gekheid: een mooi verhaal! En je doet het beter dan ik, zonder een papiertje!!! Baas boven baas. In elk geval hopen dat jij de rotary mensen hun ogen een beetje hebt kunnen openen voor wat zich vlak naast hen afspeelt. Horend doof zijn, ziende blind zijn...daar hebben wij hier in NL ook wel eens erge last van! Dank je voor je inspirerende verhaal! Een fijne zondag en tot de volgende x.
Liefs van Luut en Sonja.
Hoi Janny, Trots op je zelf, dat mag je zijn en wij delen dat met je.
BeantwoordenVerwijderenJanny, je hebt toch vele talenten en je gebruikt ze ook nog. GEWELDIG.
veel liefs Hein en Hanneke