Verhalen uit de township en de voetbalwedstrijd.

Vorige week naar een jongen in de township geweest die een maand in de bush isgeweest. Dit is voor jongens die 18 jaar zijn om als volwassen man eruit te komen. Voor hij uit de bush komt is er de besnijdenis geweest. Op het moment dat de jongen uit de bush komt is het groot feest. Er waren op het feest waar ik was zeker 80-90 mensen en ze stonden overal de keuken, slaapkamers, buiten, garage noem maar op. De jongen waar het om gaat zit op de grond met een deken om zich die hij een maand lang heeft gedragen. Hij mag niemand een hand geven, maar we houden de stok even vast die hij bij zich heeft. Het is een traditioneel feest van de Xhosa cultuur. Het is wel bijzonder om mee te maken en omdat een huisgenoot Xhosa man is en de jongen kent worden wij ook uitgenodigd met hem te gaan. De vrouwen zitten bij elkaar in de huiskamer en drinken hun eigengemaakte bier. We worden hartelijk welkom geheten en ze vinden het fijn om dit feest met ons te vieren.

Er wordt veel gezongen, gedanst, gepraat en gegeten. Het is feest wat dagen duurt, na een paar uur gaan weg. Weer iets meer van deze cultuur leren kennen; heel bijzonder.

Deze week nog een project waar een aantal vrijwilligers van R4L aan het werk zijn. Als je dan even de tijd neemt om een praatje te maken met jongeren, dan hoor je zoveel problemen. Ze zijn nog zo jong maar hebben problemen die wij ons niet kunnen voorstellen en dan hoor je nog niet alles. Mishandeling, verkrachting, alcoholproblemen.

Op weg naar huis denk ik nog eens na over dit verhaal van de jonge vrouw. Wat kan ik doen? Soms denk ik van niets, maar door te luisteren en iemand persoonlijke aandacht te geven doen we aan de andere kant ook veel. Het maakt je weer heel klein. Je moet het positief blijven benaderen, want met medelijden en huilen help je deze mensen niet. Maar je wilt ze wel graag wat hoop en vertrouwen meegeven en dat proberen we iedere keer weer.

Iemand heeft haar verhaal bij je neergelegd en het betekent veel dat ze dat aan de blanke doet. Weer een stapje in de goede richting.

Ik rijd Port Elizabeth weer binnen en kom gelijk weer in de andere wereld. Zo is het leven in Zuid Afrika. Armoede en rijkdom lopen in elkaar over en soms is dat erg lastig. Maar je kunt het niet veranderen; het is nu eenmaal zo.

Deze week naar het WK stadion geweest voor een belangrijke voetbalwedstrijd. Het stadion was gevuld met 43.000 mensen en veel, heel veel vuvuzela’s. Veel vaders komen samen met hun kind aan de hand het stadion en kijken verbaasd om zich heen. Wat een drukte………maar wat een sfeer. Wat opvallend is dat de supporters van beide ploegen gewoon bij elkaar zit. Er wordt veel gedanst en gezongen. De wedstrijd was niet echt spannend om naar te kijken, maar het was toch er g leuk om mee te maken. Ik schreef het al eerder, maar het stadion wordt veelgebruikt voor verschillende doeleinden. Wedstrijden, concerten noem maar op en dat is mooi. Waar veel mensen bang voor waren is niet gebeurd gelukkig. De entreeprijzen zijn gelukkig voor iedereen toegankelijk!

Vandaag een regenachtige dag sinds weken, maar goed een kaarsje aan, kachel aan, Bouke van Brug op dvd en dat maakt een zondag aangenaam.

Ik wens iedereen een hele fijne week

Hartelijke groet van Janny

Veel, veel regen en dramatiek!

Wat hebben we een regen gehad de afgelopen weken.

Er is de laatste 50 jaar niet zoveel gevallen en ook de lage temperaturen zijn bijzonder te noemen. De mensen in de townships hebben zoveel wateroverlast, vooral bij de sjeks, de echte krottenwoningen. De gaten vallen door het slechte wegdek in de weg en grote gaten. Mensen kunnen door de regen niet wassen want het droogt niet. Tot over de enkels loop je door de modder, echt verschrikkelijk.

Door de regenval heel veel stroomstoringen, geen straatverlichting en meer. Gelukkig hebben we de laatste dagen zon en veel wind gehad. de townships hangt vol met wasgoed, veel was en alles wappert lekker in de zon.

De dammen zijn bijna helemaal gevuld, het is bijna een toeristische attractie geworden. Veel mensen hebben dit nog nooit gezien. De komende week wordt het zonnig dus dat ziet er goed uit.

De kinderen hebben, zoals ik al eerder zei, vakantie en een Holiday Program. Zoveel mogelijk lekker buiten spelletjes doen en ieder dag zijn er 50 kinderen, een mooi aantal.

Deze week weer jobinterviews gedaan; jongeren moeten op sollicitatie en ze hebben zelf hun C.V> Ze zijn allemaal erg zenuwachtig en zijn dan ook blij dat het achter de rug is. Ik vind het erg leerzaam en boeiend om te doen. Je leert nog meer van de studenten kennen en de cultuur. Kijk op de c.v. en je ziet dat iedere student een kind heeft.

Dat is ook het eerst wat ze aan mij vragen; hoeveel kinderen heb je? De vraag of je kinderen hebt bestaat niet voor hun. Als je dan ook nog zegt dat je alleen bent vinden ze je erg zielig. Het is onvoorstelbaar voor hen en moeilijk te begrijpen, zeker in de afrikaanse cultuur, 80% is gekleurd,10% zwart en 10% is blank.

Samenwonen kennen ze in deze cultuur niet, dus er moet getrouwd worden wil je samen verder. De meeste hebben dan samen al 2 of 3 kinderen. Een “gewoon”gezin vader, moeder en kinderen komt bijna niet voor. Oma voedt de kinderen meestal op zodat de moeder naar school kan of werken.

De komst van Jacco, Mawethu, Johanna en Xio naar Nijverdal is een groot succes geworden; niet alleen financieel maar ook de ontmoeting met familie, vrienden, buren noem maar op. Ik was de hele dag met mijn gedachten bij deze ontmoeting en iedereen vond het ook leuk om elkaar in levende lijve te zien. De Fancy Fair heeft ruim 4800 Euro opgebracht; een fantastisch bedrag!!

Vandaag druk aan het koken want morgen vier ik mijn verjaardagsfeestje voor een kleine groep. Heb intussen wat leuke mensen leren kennen waar ik ook echt iets mee heb, dus dat wordt wel gezellig, zie er in ieder geval wel naar uit.

Deze week weer 2 nieuwe vrijwilligers gekomen wel weer leuk hoor. De eerste dagen moeten ze echt wennen en de townshiptour is toch wel een echte cultuurschok voor ze. Daarom belangrijk om de eerste dagen alles goed p je in te laten werken en niet gelijk aan de slag gaan. Maar goed als je een paar keer in de townships bent geweest went het ook snel.

Kom net terug uit de township, 2 meiden hebben in een sjek geslapen bij M. Een leuke vrouw en bijzonder hartelijk. Voor we weggaan bakt ze nog wat lekkere koeken voor ons. N Erg boeiend om een nacht in de sjek te slapen, andere geluiden, erg donker.Maar wat zijn ze lief, Janny jij moet ook zelf een keer komen slapen en niet alleen maar langskomen…………….wie weet.

Ik doe er een paar foto’s bij van dit korte bezoek .

Ik wens jullie een fijne week en voor diegene die op vakantie gaan, veel plezier!!